OPCJA NA PRAWO, Nr 1/138, 2015

Tymczasem w tak zwanym realu, zachodnie mocarstwa i inne podmioty decyzyjne wyłonione w dobie globalizacji, okazują się graczami raczej mało liczącymi się z otoczeniem, ustalającymi twarde reguły, według czysto egoistycznych kluczy i prawideł. My, jak już to widać, spełniamy wobec nich jedynie rolę służalczych pożytecznych idiotów. Trudno byłoby się dziwić, gdyby uległość dotyczyła wyłącznie szarych obywateli. Tłumom trudno oprzeć się manipulacji mediów, z których większość jest teraz własnością zachodnich koncernów. Serwilizm wobec Zachodu stał się jednak rakiem toczącym również umysły polskich polityków, którzy od 1989 roku trudnią się tanią wyprzedażą naszego majątku narodowego, wytwórczości, kultury i innych cennych dóbr. Funkcję tę sprawują wytrwale do dzisiaj. W ciągu zaledwie dwudziestu pięciu lat po ogłoszeniu aktu założycielskiego tej wyprzedaży ? projektu reformy Balcerowicza, z woli kolejno wymieniających się po sobie rządów straciliśmy na rzecz różnych zagranicznych inwestorów i koncernów cały przemysł ciężki, lekki, bankowość, wspomniane wyżej media, różnego rodzaju instytucje.

Rodzi się pytanie, czy ów Zachód ? reprezentowany dzisiaj tak przez państwa, jak i przez wielkie korporacje ? jest świadomym złym kolonizatorem, którego polityka w dziedzinie podboju pozornie tylko zmieniła się od tej, prowadzonej w XIX wieku? Czy też raczej to nasze władze mylą realny świat polityki międzynarodowej z rzeczywistością urojoną. Ring bokserski z placem zabaw? W każdym z tych wypadków nasz rząd wypada jak infantylny słabeusz, który raz po raz zachęca swoich przeciwników do zrobienia mu krzywdy, by zdobyć odrobinę przychylności? Jasne dzisiaj jest, że Polska rozpaczliwie potrzebuje zmiany władzy na taką, która potrafiłby zadbać i zabezpieczyć interes naszego państwa. Inspiracją może być tutaj przykład Viktora Orbána, premiera małego kraju, który sam jeden wypowiedział wojnę liberalnym neokolonizatorom i bankierskim gigantom. Jego postawa pokazuje nam, jak wielkiego wysiłku i odwagi wymaga w dzisiejszym, pozornie wolnym świecie, realizacja projektu rzeczywistej suwerenności państwa. Pokazuje równocześnie, że jest to możliwe.